Holenderska Softie – dwubarwny ocieplacz

Holenderski ocieplacz typu Softie kupiłem w marcu 2019 r. Bezpośrednią przyczyną zakupu była zmieniająca się z dnia na dzień prognoza pogody dla Zony na planowany termin samotnego nieleglala. Raz święty Akuwedry przepowiadał temperatury ujemne, raz dodatnie – koniec końców uznałem, że dodatkowa warstwa termiczna się przyda. Mając do wyboru toporną podpinkę Bundeswehr lub ocieplacz ewidentnie wzorowany na brytyjskim, wybrałem tę drugą opcję.

Gdzie i za ile?

Holenderska Softie jest do kupienia w armyworld.pl (linka pod obrazkiem)

Kurtka dwojga kolorów

Kupując holenderską kurtkę Softie kupujemy tak naprawdę dwie kurtki: oliwkową oraz piasko… przepraszam, w taktycznym kolorze coyote. Jak rozumiem, w zamierzeniu jedna kurtka ma współpracować z mundurami we wzorze leśnym (DPM) i pustynnym (DDPM). W praktyce wymusza to zdublowanie pewnych rozwiązań – ma to swoje wady, ma też i zalety.

Symetria estetyką barbarzyńców?

Holenderska Softie jest wyposażona w dwie pary kieszeni umieszczonych nad biodrami. Każda kieszeń jest niezależna i zamykana na swój własny zamek. Zaleta tego rozwiązania jest taka, że otrzymujemy dwie kieszenie wewnętrzne, znajdujące się blisko ciała. Idealne miejsce na coś, co nie powinno zamarznąć – np. filtr Sawyer Mini. Wadą rozwiązania jest kiepski dostęp do zawartości kieszeni wewnętrznej. Dodatkowo, kieszenie nie są ocieplane od zewnątrz, trudno więc ogrzać w nich ręce.

Suwak, dla odmiany jest jeden…

…ale za to dwustronny. Uchwyt maszynki da się przerzucić na jedną lub drugą stronę, analogicznie jak np. w śpiworach. Producenta („EZ”) nie udało mi się namierzyć. Nie jest to pewnie klasa reprezentowana przez YKK, ale póki co suwak nie zaliczył żadnej awarii.

Przed przenikaniem wiatru przez zamek chroni użytkownika patka na rzep.

Oczywiście podwójny, co zwiększa ochronę termiczną. W zamian mamy za to więcej rzepów, które mogą złapać spodnią warstwę odzieży. W szczególności lubią np. wełnę.

Skoro mowa o wietrze, holenderska Softie umożliwia regulację obwodu w pasie oraz w kołnierzu.

Służą do tego trzy stopery połączone z shock cordem. Nie lubię tego typu rozwiązań, bo powstające przy zaciskaniu pętle mają tendencję do zahaczania o gałęzie. Jeśli chodzi o wygodę regulacji nikt chyba nie wymyślił jeszcze lepszego rozwiązania. Dodatkowo, wspomniane pętle wykorzystywałem kilkukrotni aby zamocować kurtkę do śpiwora. Dzięki temu zwiększony komfort termiczny trwał całą noc, a nie tylko do pierwszej zmiany pozycji.

Skoro zaś o gałęziach mowa, dochodzimy do pierwszej i jedynej niesymetryczności.

Na rękawach i barkach kurtki naszyto wzmocnienia… ale tylko po oliwkowej stronie. Pewnie projektant uznał, że na pustyni jest mniej gałęzi o które kurtkę można rozedrzeć. Inna sprawa, że materiał jest solidny, włóczyłem się w tej kurtce po gęstych lasach i nie ma śladu rozdarć. Jeszcze inna – na ile rozumiem, holenderska Softie jest przeznaczona do noszenia pod kurtką typu Smock, więc jej kontakt ze światem zewnętrznym jest ograniczony. Podsumowując – jest, jak jest.

Jak to się nosi?

Przede wszystkim – ciasno. Holenderscy żołnierze nie są najwyraźniej kulturystami. Kurtka w noszonym przeze mnie standardowo rozmiarze XL jest przyciasna w klacie. Nie jest to duży problem – mogę zmieścić pod nią dodatkową warstwę, np. polar. Materiał stawia jednak odczuwalny opór przy próbie cofnięcia łokci za linię łopatek. Kurtka mogłaby też być nieco dłuższa, by lepiej chronić nerki. Idzie się przyzwyczaić, ale przy zakupie polecam brać rozmiar większy, niż nosisz standardowo.

Warstwa wierzchnia – jakiś nylon czy inny poliester – wykazuje pewną wodoodporność.

Ulewy raczej nie przetrwa, ale znów – jest to podpinka, którą można nosić pod ponczem czy innym goretexem. Materiał jest też w pewnym stopniu wiatroszczelny.

Jak to grzeje?

Zanim odpowiem na pytanie z nagłówka, uściślijmy dwie rzeczy. Armyworld nazwał kurtkę „Softie” za angielskim oryginałem. Nie mam jednak pewności, czy ocieplina to faktycznie opatentowany przez Snugpaka i wykorzystywany m.in. w śpiworach sztuczny puch, czy też jakiś inny wynalazek. Nie wiem też, do czego odnosi się „-10°C” w nazwie – bo na pewno nie jest to „temperatura komfortu” w rozumieniu śpiworów. Snugpak Softie Elite 2 jest zauważalnie grubszy od opisywanego ocieplacza, a temperaturę komfortu ma +2°C… Tymczasem zaś – FLIR w dłoń!

Laboratorium termiczne składa się z:

• dwóch taboretów
• dwóch butelek Nalgene Widemouth napełnionych wrzątkiem
• jednej linki nośnej
• dwóch wieszaków.

Jako „benchmark” do porównania zastosowałem coś, co każdy ma – bawełnianą koszulkę. Holenderska Softie oraz koszulka zostały powieszone na wieszakach tak, by nachodziły na stołki. Dzięki temu materiał nie przylegał bezpośrednio do stojących na stołkach butelek. Po kilku minutach wykonałem pomiar.

6,8 + 1,7 daje różnicę temperatury 8,5°C. Dobry to wynik, czy zły? Dla porównania, Helikon Patriot wypadł w analogicznym teście dwa razy gorzej.

Jak to się ma do praktyki? Kurtkę nosiłem najczęściej w okolicach zera, bezpośrednio na koszulkę termiczną i w ruchu było OK. Jeśli robiłem dłuższą przerwę w marszu, robiło się chłodno, ale bez dramatu. Korzystając z okazji („Bestia ze wschodu”…) zrobiłem sobie trzygodzinną przechadzkę po lesie przy wynikającym z opisu w Armyworld -10°C. Na grzbiecie miałem koszulkę z merynosa Brubeck Active Wool, brytyjski kontraktowy sweter (Woolly – Pully) oraz omawianą holenderską Softie. Taka kombinacja była zdecydowanie za ciepła na ruch, za to idealna do siedzenia pod wiatą – żeby wstrzelić się w komfort przy -10°C trzeba więc znaleźć jakieś pośrednie rozwiązanie.

Czy warto?

Podsumowując – jeśli pamiętasz o zamówieniu większego rozmiaru – zdecydowanie tak. Oryginalna Softie Sleeka kosztuje od 400 PLN w górę. Jeśli za 1/3 tej ceny można dostać produkt bardzo zbliżony – kto by nie brał?